Tamil Kavithaigal

பலதரப்பட்ட மனிதர்கள் மத்தியில்…

பண்பையும் மரியாதையும் காட்டத் தெரிந்து…

மனிதர்களை மதிக்கத் தெரிந்து…

அன்பெனும் குணம் கொண்டு…

அகம்பாவம் இன்றி…

தன் நலம் சிறிது கொண்டு…

பொது நலமும்ம் சிறிதே கொண்டு…

கண்களில் உண்மை கொண்டு..

கரைகளும் கொஞ்சம் கொண்டு…

மனிதம் கொண்ட நான்….

..முட்டா(ளே)……..

அழகிய கூட்டில்

அமுதம் அருந்தி

அன்பை பகிர்ந்து

கோபம் உணர்ந்து

வாழ்ந்த நாட்கள்…..

வீடும் நட்பும் பிரிந்து

விடியல் தேடி….

வேலை என்றும் படிப்பு என்றும்

மயில்கள் கடந்து

மனம் இன்றி பணம் தேடும் படலத்தில்…

பகடைக் காயாய் நான்….

மனிதன்…

மனிதனே……

பதவியை கொண்டாய் 

ஆணவம் கொண்டாய்!!!!

சிறியவன் எனினும் மதிக்க மறந்தாய் …

பண்பை மறந்து பகையை வளர்த்தாய் ……

திறமைக்கு மதிப்பளிக்க மறந்தாய் …..

நாற்காலி கிடைத்ததால் …

நாகமாய் சீறினாய் …….

கழுகொன்று உண்டு …..

ஆணவத்தில் மறந்தாய் ……

நாற்காலி இழந்தால் 

கழுகிற்கு இறை நீ …….

மனிதனே …..

கற்பாய் மரியாதையை முதலில் …….

தனிமையை தேடுகிறேன் …….

நம்பிக்கை ஒரு வார்த்தை ஆனது …

நம்பியவன் முட்டாள் ஆனபோது ……

அருகிலே இருந்து மகிழ்ச்சி தந்தவரே ……

இப்பொது அருகிலே இருந்து வலியும் தருகிறார் ..

நம்பிக்கை என்பது ஒரு மரக்கன்று ……

அதுவே நம்மை நாளை அறுக்கும் வேரூன்றி நின்று …..

கூடவே இருந்த சிலர்…..

இன்று மாயமாக……

நம்பியவர்களோ காயமாக ……..

ஆசைகளை அடைய ஓடினோம் …….

இறுதியில் ஆசை காகித பணத்திற்காகத்தானே…..

அறிந்தவன் அறிவால் வெல்கிறான் …….

அறியாதவனோ பாவம் ………

அரிவாளால் வீழ்கிறான் …… சொத்திற்காக …….

மனிதமும் மனமும் தேடினோம் …..

மனிதம் கூட பணம் தான் வேண்டும் என்றது ……

விளை நிலத்தை அழித்து விலை ஒன்று கண்டாய் …..

விலை உயர்ந்த உடமையை காக்க மறந்தாய் ……

உணவின்றி ஒரு நாள் காகிதம் தின்பாய் …

காகிதம் கூட அட்டைகளாக மாறக் கண்டாய் …….

உலக அழிவை எதிர்நோக்கும் மனிதனே …..

மனித இனமே அழியும் ஒரு நாள் …..

காகித மாயையால் ………..